Tips voor het zelf grootbrengen van wilde dieren
Het is zo leuk, zo’n jong diertje. Een vogeltje dat je in de tuin vindt, een klein eendje piepend in het water zonder ouders, dat kleine haasje dat daar zo zielig alleen ligt. Zo leuk voor de (klein)kinderen om zo’n dier thuis groot te brengen. Op internet staan vast tips hoe dat moet.
De ALLERBELANGRIJKSTE tip voor het zelf grootbrengen van wilde dieren:
NIET! GEWOON NIET DOEN!
We zijn hier heel duidelijk in: we zijn fel tegen het zelf grootbrengen van dieren uit het wild door particulieren. Hoe goed bedoeld ook en hoeveel ervaring met tamme dieren ook, doe het niet.
Redenen waarom je een dier uit het wild niet mee naar huis mag nemen c.q. zelf groot mag brengen:
- Het is bij wet verboden, je bent dus in overtreding als je een dier meeneemt. In de Wet Dieren staat dat het verboden is om een dier uit het wild mee te nemen, te vervoeren en te houden. Alleen een opvang (met een ontheffing/vergunning) mag dit. De dierenpolitie wordt jaarlijks regelmatig ingeschakeld door particulieren als zijn zien dat iemand een dier meeneemt of thuis houdt. Er staan hoge boetes op.
- Het is niet goed voor het dier. Het hoort op te groeien met soortgenoten om het soorteigen gedrag te leren kennen en om te voorkomen dat het dier (te) tam wordt. Een dier leert bij mensen thuis fout gedrag waardoor het meestal niet meer terug kan de natuur in. Daarbij komt dat het te wild van karakter is om thuis te houden, dus dit dier eindigt vaak bij de dierenarts om ingeslapen te worden.
Verhalen uit de praktijk
Een konijntje om mee te spelen
Een ouder echtpaar liep te wandelen en hun kleinzoon kwam met een klein konijntje aanzetten. “Die nemen we mee naar huis, leuk voor de kleinkinderen zo’n diertje”. Het konijntje bleek een haasje te zijn. Het kreeg kattenmelk waardoor hij onvoldoende aankwam en botgroei niet goed liep. Het diertje was ook niet zo knuffelig waardoor kleinzoon het dier extra stevig beet hield. Het diertje probeerde weg te komen en schopte daarbij zo hard dat zijn pootje brak. Omdat het toch niet zo’n leuk huisdier was, brachten opa en oma het naar de opvang. Daar moest het dier direct ingeslapen worden. Het was niet wild, het was niet tam, het dier was onvolgroeid en zijn poot zou nooit meer goed genezen waardoor hij in het wild niet zou kunnen overleven.
Kleine eendjes worden groot
Vier eendjes zonder moeder. Zo zielig alleen. Een mevrouw besloot ze mee naar huis te nemen. Op internet zocht ze wat ze de dieren te eten moest geven en de kleintjes groeiden goed. Ze werden niet alleen steeds groter, ze begonnen ook steeds meer te poepen, stinken en herrie te maken. De buren begonnen te klagen en dus besloot mevrouw de eendjes in een sloot te zetten. Daar zagen mensen de vier het water inzakken, zo naar beneden. Mevrouw liep gauw weg. De eendjes zijn uit het water gevist en naar onze opvang gebracht. Ze hadden nooit geleerd hoe ze zich waterdicht moesten maken omdat hun moeder dat niet had geleerd. Daarom bleven ze niet drijven. Ze hebben ook verkeerde voeding gehad waardoor ze steekvleugels hadden: veren die uitsteken waardoor de vogels niet meer konden vliegen. Dat zou nooit meer goed komen. Gelukkig konden ze terecht bij een boer op het erf waar ze veilig zaten. Anders hadden we ze in moeten laten slapen, want niet kunnen vliegen is gevaarlijk voor watervogels.
Half tamme kraaiachtigen
Kraaien, kauwen en eksters worden vaak door mensen in de tuin op de grond gevonden. Zo’n diertje is een uitvlieger: hij zit op de grond waar hij nog wordt gevoerd door zijn ouders. Te vaak nemen mensen deze vogels onterecht mee en brengen het dier naar een opvang. Helaas houden sommige mensen deze vogels thuis. Zo’n kraaiachtige is super slim! Hij leeft bij mensen ander gedrag dan in de natuur en wordt te tam.
Een man had een jonge kauw meegenomen. Hij wist er goed voor te zorgen, want hij had ooit vrijwilligerswerk gedaan in een vogelopvang. Alleen was hij voor het gemak vergeten dat in een opvang de kauw opgroeit met soortgenoten en hij daar soorteigen gedrag leert. Toen de kauw goed kon vliegen heeft hij hem vrijgelaten. De kauw vloog vervolgens steeds op mensen af om op hun hoofd of schouders te gaan zitten. Hij werd ook achterna gezeten en aangevallen door ander kauwen omdat hij ‘anders’ was, ze zagen hem niet als kauw. Hij zit nu in een opvang voor tamme kauwen. Een prachtig wild dier in een kooi.
